Bakıyorum geçmişime,bakıyorum çocukluğuma....Bakıyorum da sanki mutluluk o yıllar da varmış.Ve zaman da kalmış gibi ? Belki zordu o günler.Yoktu böyle teknoliji.Yoktu belki böyle olanaklar.
Fakat en güzeli en anlamlısı ınsanlık vardı. Değer vardı.. Birlik beraberlik vardı.İdare etmek vardı. Komşunun komşudan haberi vardı. Komşu açım demeden aç olduğunu anlayan insanlar vardı. Bir cenaze olunca cenaze evine yemekler gider o insanların acısına ortak olmak vardı. Yani o zamanda dar gün dostları komşuları vardı.
Peki şimdi ne var ?
Doymak bilmeyen zengin tayfası...Fakiri hor gören öteleyen dışlayan kuru ekmek yeter sana diyen bir zihniyet tayfası.
Bu günlerde ve bu durumda insanları hâlâ kullanan sömüren zihniyet helâl lokmasina göz dikenler var..
Varda var..
Her şey yolunda gidiyormuş gibi yapmaktan yolsuz kaldık.Şimdi ise maalesef yolumuzu bulamıyoruz.. Bir yerlere varmak için önce kendimize uğrayalım.. Belki o zaman kaybettiğimiz yolları buluruz.. Ne dersiniz?
