Okyanusları aşıp derelerde boğuluyoruz adeta. Aileler de
dahil bölünmeyen hiçbir şeyimiz kalmadı. Güzel vatanımız
toprak olarak bölünmedi belki ama gönül coğrafyalarımız
paramparça.
Ortak müştereklerde bulunduğumuz her oluşum kendi
içinde bölünerek farklı farklı görüşlere, farklı düşüncelere
evrildi, hepsi yeni fraksiyonlara ayrıldı. Bir birine çok yakın
görüşler incir kabuğunu doldurmayan sudan sebeplerle
kendi partisini, kendini cemaatini kendi grubunu oluşturdu.
Bir mühlet sonra bölünüp başka fraksiyonlara
ayrılmayacağının garantisi olup olmadığını bilmeden.
Burada en zor görevler de ülkeyi yönetmeye talip olan
siyasilerin olsa gerek. Ülkeyi yönetmek sadece iç
dinamiklerle de alakalı değil hiç şüphesiz. Bunun dış
dünyayla ve komşu ülkelerle bağlantısı var. Ekonomiyle
bağlantısı var. Etnik kimlik ve kültürel faaliyetlerle
bağlantısı var. Rakip siyasi partilerle bağlantısı var. Öyle
masa başında klavye delikanlılığıyla olacak işler değil
bunlar. En önemlisi de kendi parti içerisindeki dinamikleri
konsolide etmek olur sanırım.
Bunları siyasi saiklerle dile getirmiyorum. Ancak ne var ki
bu saydıklarım en çok siyasi alan da tezahür edip kendini
gösterdiği için örneği de siyaset üzerinden verdim. En fazla
bölünmeler de bunlarda var. Bendeniz en temel sorunun
ahlaki olduğunu düşünenlerdenim ve hemen hemen her
yazımda bunu dile getiriyorum. Ahlaki toplumu inşa
etmeden, sağlam temellere oturtmadan yapılan hiçbir şeyin
kalıcı olarak kabul göremeyeceği tarihi geçmiş ile sabittir.
Geçen yazımızda da belirttiğim üzere geçmişten
bahsedilince hafakanlar basan bir kitle oluştu ülke
genelinde. Bunların çoğu ülke siyasetinin son yirmi üç yılına
damga vuran ak partinin ya kuruluşunda doğdu ya da o
tarihlerde siyasi erkleri tahlil edecek, eskiyle mukayese
yapabilecek yaşta değillerdi. Dolaysıyla iktidarın yaptığı en
ufak yanlışı bile eleştirebiliyorlar. Ki bende zaman zaman
eleştiriyorum zaten.
Asıl zurnanın zırt dediği yer de burası. Çalışma hayatım
boyunca rastladığım vakıa; doksan dokuz tane doğru iş
yaparsınız bir tane yanlış yaptığınız da iğneli deliğe sokulup
sokulup çıkarılırsınız. Bunun aksine doksan dokuz yanlış
yapan adam arada bir tane doğru yapar kahraman ilan
edilip göklere çıkarılır. Bu siyasilerden ziyade toplumsal
çürümüşlüğün bir göstergesidir. Görene ne görene köre ne
dercesine.
Geçenler de sosyal medya da bir anket paylaşılıp sormuşlar,
sizce Türkiye’nin en önemli sorunu nedir? Diye.
Ekonomi % 54,5
Adalet/Hukuk sistemi % 11,2
İşsizlik %5,2
Eğitim sistemi % 4,0
Göç sorunu %3,4
Terör %3,2
Ahlaki değer kaybı % 2,6
Güvenlik /Asayiş % 2,5
Demokrasi % 2,0
Hükümet % 2,0
Sağlık sistemi % 1,4
Kentsel dönüşüm ve Deprem %1,2
Diğer % 4,0
Fikrim yok/cevap yok % 2,8
Asal araştırma ve danışmanlık şirketinin yaptığı anket bu.
Ekonomi verilerinin yüksek çıkmasını doğru bulanlar adalet
için aynı düşüncede değiller. Ekonomideki verilerin yüksek
olmasının nedenini de milletin cebine baktığı gerçeği. Elhak
doğrudur da lakin ben ekonominin cebe bakmasından
ziyade doyumsuzluk kaynaklı olduğunu düşünüyorum.
Şimdi bunu duyunca bana tuzu kur diyecekler ama öyle
olmadığını da biliyorlar.
Gayri safi milli hasıladan yapılan gelir dağılımındaki
adaletsizliği sonuna kadar eleştiriyorum. Ülke de enflasyon
yüksek ve ekonomi zorda ise bunun faturası sadece dar
gelirliye, emekliye ve zor şartlarda çalışan emekçiye fatura
edilmemeli, başta vekiller olmak üzere herkes taşın altına
elini koymalı. Bunun lamı cimi yok. 600 vekil çok geliyorsa
sayıları azaltılsın.
Ekonomideki zorluk sadece iktidarın yanlış politikalarıyla da
alakalı değil hiç şüphesiz. Enflasyonu azdıran arz fazlası
talebin oluşu. Ya da başka bir ifadeyle ihtiyaç fazlası
tüketim çılgınlığı. Onda var bende niye yok kıskançlık
tripleri. Mal mülk biriktirme hırsı. Evet eskiden evlerde bile
telefon yokken şimdi çoluk çocuğu elinde telefon ve bunlara
ait faturalar. Hepsi ekonomiyi etkileyen faktörler. Tabi en
önemlisi de sermayenin manipülasyonu.
Şuna da değinmeden geçmeyelim. Bugün kullandığımız
sosyal medya araçlarının hemen hemen hepsinin arkasında
Yahudi sermayesinin olduğunu bilmeyen yok sanırım.
Gazze’ye ölüm kusan İsrail’in veya ona destek veren birçok
kuruluşun ürünleri boykot ediliyor ya da öyle sanılıyor. Peki
sosyal medyalarını nereye koyacağız, hadi kullanmayın da
görelim. Baykar grubunun desteklediği 2N Next yerli sosyla
medya aracı kullanıma sunuldu. Adamlar iktidara olan
kinlerinden dolayı Yahudi ürünü sosyal medyayı övüp buna
karşı çıkıyorlar, inanılır gibi değil. Ondan sonra da katil israil
diye bağır dur.
Eskişehir’deki yangında hayatlarını kaybeden şehitlerimize
Allah’tan rahmet, acılı ailelerine sabırlar dileyerek bir çift
lafta buradan klavye delikanlılarına söylemek istiyorum.
Gerek teröre verdiğimiz şehitler gerekse doğal afetlerde
şehit olan vatandaşlarımız üzerinden edebiyat yapıp
ölenlerin hepsi gariban fakir ailelerin çocukları diye
ajitasyon yapıyorlar. Sizler baba paralarıyla okuyup bir
yerlere gelip onları küçümsemeyin.
Herkes her şeyi sevemez, herkes her şeyi para için
yapmaz. Ülkesini, vatanını insanını sevmenin bedeli ne
olursa olsun onlar canlarını ortaya koyup seven insanlar.
Asker şehitlerimizin vasiyetlerinde çokça bunlara şahit
olduk. Siz burnunuzdan kıl aldırmazken onlar kazandıkları
üç beş kuruşu bile sizlerin hakir gördüğü fakirlerle
paylaşmasını bilecek kadar da alçak gönüllü insanlar.
Her şeyi eleştireceğiz diye insanlığımızdan uzaklaşmayalım.
Safları sık tutalım, insanlığa yer açalım.
Hadi kalın sağlıcakla, selam ve dua ile...
