Şimdi bazı abilerim bana şöyle diyor; Kardeşim sen hep eleştiriyorsun hiç mi güzel bir şeyler yok?
Aslında şöyle diyeyim güzel olan bir şeyler elbette vardır ama size de birkaç güzel bir şey söylemeye gelmiyor zira o birkaç güzel işten ötürü yapılan birkaç yüz kötü işleri unutuyor ve görmüyorsunuz.
Hani şöyle düşünelim, ben geliyorum evinizi barkınızı soyuyorum, malınızı alıp gidiyorum daha sonra içinizden birisi gelip bana ya benim çocuğum hasta bari şu aldıklarından birazını ver de gideyim çocuğuma ilaç alayım diyor. Bende ona bir miktar veriyorum ve gidip ilacını alıyor.
Daha sonra geliyor herkes anlatıyor ya bakın adam için şöyle böyle diyordunuz ama nede iyi insanmış bak merhamet etti de ilaç parası verdi.
Yani malın mülkün çalınmış onu görmezsin de tutar iki kuruşluk hayrı görürsün.
Şimdi olay böyle yani işin büyük kısmını görmeyip küçük kıymık şeyleri görürseniz size küçük iyilikleri anlatmakta mubah olmuyor.
Zira küçük şeyler size büyük şeyler için perde oluyor.
Yani oturup enine boyuna konuşabilsek eksiyi artıyı tam görebilsek zaten o zaman oturur her şeyi konuşuruz.
Ama sadece yapılan küçük iyilikleri görüp diğer büyük kötülükleri, eksikleri görmeyince bu küçük iyilikler hem milletimizi hem de tüm ümmeti kandırır.
Yoksa iyilikler kötülüklerin yanında daha çoksa elbette iyilikleri konuşmak her adil insanın görevidir.
Ama kimse kusura bakmasın öyle yapılan birkaç kıymık işle yapılamayan büyük işleri kimse perdelemesin.
Bundan dolayıdır ki, yapılan azda olsa iyi işleri milletimize anlatmamak, anlatmaktan daha hayırlı zira bizimkiler en küçük dahi olan iyiliği hemen büyütüp, büyük bir ikram kabul ediyor.
Ne zaman ki, iyilik ve kötülük, hizmet ve hüsran kültürünü tam anlarız o zaman herkesle iyisini kötüsünü konuşuruz.
Ama şimdi medya ve benzeri unsurlar algı operasyonları ile milletimize yaşadığı sefaleti bile neredeyse lüks gösteriyor.