Yirmi günü aşkın süredir Rusya’nın Ukrayna saldırı haberleriyle yatıp kalktık. Haberlerin büyük bölümünü yine bu savaş oluşturuyor. Diğer haberler bu süreçte kendine yer bulmakta zorlandı desek yeridir. Hatta bu arada covidden ölenlerin verileri de güme gitti desek abartmış olmayız. Bu kargaşada çaktırmadan dışarıda da maske yasağı da kalktı. Dünya gündemi hiçbir zaman bir birinden bağımsız değildir.
Deyip pazartesi bu yazıya başladık ama Ankara’nın ayazı İstanbul’un beyazı yakamızı bir türlü bırakmıyor. Yine hastalandık yazı yarım kaldı, hatalık geçmedi ama bari başladık bitirelim dedik. Tabi bu arada da Rus işgali 25 nci gününe girdi sanırım. Savaş biter mi devam mı eder bilemiyoruz ama temennimiz bütün dünyadaki savaşların bitmesidir. Dedikten sonra asıl konumuza dönelim.
AB kurulduktan sonra Avrupa ülkeleri kendi topraklarında neredeyse hiç savaş görmediler. Soğuk savaş olarak tanımladıkları tarihlerde sıcak çatışmaları üçüncü dünya ülkeleri dedikleri sınırlara taşıyıp oranın halklarına adeta cehennemi yaşattılar yaşatmaya da devam ediyorlar. Mazlum coğrafyalarda akıttıkları kan ve göz yaşını sorsanız miktarını kendileri bile unutmuştur. Bu yüzden Ukrayna savaşı izlenimlerim bende değişik duygular yaşattı.
Bu yazı bilgisayar da beklerken sosyal medyada bu minvaldeki bir paylaşıma verdiğim cevaba bizim mahalleden baya sert eleştir geldi daha bu yazı bitmeden. Söylediğim ise şuydu, Polonya-Romanya sınırındaki Ukraynalı mültecilerin tatile gidermiş gibi görüldükleri, karşılayanların da turist karşılıyormuş gibi insani yaklaşımlarını gıpta ile takip ettim dedim. Biz de ise Suriyeliler aynı hoş görüyle karşılanmadığı gibi Avrupa Suriyeli mülteci almamak için bırakın dokuz taklayı doksan dokuz takla atıyor. Bazı arkadaşlar, savaştan kaçanlar için böyle bir yakıştırmanın doğru olmadığını söylediler. Suriye’deki savaşla bunun karıştırılmaması gerektiğini sert bir dille eleştirdiler.
Öncelikle şunu ifade edeyim ki, her iki savaşı ayırt edecek kadar akli melekeye haiz birisiyim. Mülteci kıyaslamalarımda aynı aklın ürünüdür, hiç kimse endişelenmesin. Kaldı ki iki savaşın mağdurlarının da durumları ve statüleri farklı. Avrupa Suriyelileri mülteci olarak kabul etmediği gibi bizde mülteci olarak değil sığınmacı olarak kabul ettik. İkisi aynı şey değil bir defa bunu bilin. Kaldı ki Suriye de olup bitenin adını bile bugüne kadar koyan çıkmadığı için savaş bile denemiyor. Zira küresel emperyalistlerin taşeronları katliamlar yaptıkları için dünya kamuoyunda çok da gündem olmuyor, olamıyorlar.
Evet Ukraynalı mültecilere gıpta ile bakıyorum. Medeniyetler coğrafyası olan bölge halkları dini duygularla sömürülmüş, cahil bırakılmış ilkel yaşama şartlarına alıştırılmış sonra da demokrasi götürüyoruz yalanlarıyla tepelerine çökülmüş. Nasıl kaçacaklarını nereye kaçacaklarını bilemez bir şekilde yollara düşmüşler. Kimileri yollar da telef olmuş, kimilerinin bebeklerinin cansız bedenleri sahile vurmuş kimilerine kaçarken çelme takılıp yere yuvarlanmış.
Bu yüzden Ukraynalı mültecilere gıpta ile bakıyorum. Gayet temiz, muntazam önceden hazırlıkları yapılmış sanki savaştan kaçmıyor tatile gidiyormuş gibi biz izlenim bıraktılar dünya kamuoyunu gözlerine. Belki de Putin’e bir mesaj vermek istiyorlardı kim bilir. Biz kaçmıyoruz daha güçlü dönebilmek için tatile gider gibi gideceğiz ama dönüşümüz muhteşem olacak der gibiydi tavırları. Keşke mazlum coğrafyanın insanları da bunu yapabilselerdi, keşke başlarındaki zalimlerin yüreklerine bu korkuyu sokabilselerdi.
Ama olmadı, yapamadılar, yaptırılmadı. Çünkü bedava cennetle kandırıldıkları için dünyanın zilletine mecbur bırakıldılar. Dine karşı din uydurup İŞİD gibi örgütlerle olası direnişi bastırdılar, halkları yıldırdılar. Tabi ki savaşın rengi aynı değil ki mültecilerinin rengi aynı olsun. Selam olsun Ukrayna’nın şanlı direnişçilerine. Lanet olsun savaş baronlarına, cehennem onlar için yaşasın.
Haydi kalın sağlıcakla, selam ve dua ile…
Not : Hastalıktan gerçekten çok mustaribim, bir süre yazamaya bilirim, hakkınızı helal edin.
