Yıl 1984. Tokat'ın şirin ilçesi Niksar'da ikamet ediyorum. 16 yaşlarında liseli bir gencim. Akranlarıma göre biraz daha sosyal, şiir yazan, mahalli gazeteler ile zamanın Türkiye Gazetesi'nde haber ve yazılar yazan biriydim. Haliyle devlet ricali ile de çeşitli vesileler ile muhatap olabiliyordum.
Tokat gelişmekte olan vilayetler sınıfına girmeye çalışan, Niksar ise ana yolların Arnavut kaldırımı dışında diğer yolları çamurdan geçilmeyen şirin bir ilçe. Danişmentlilerin eski baş şehri. Bir vali geldi. 36 yaşlarında. Uzun boylu, zayıfça yapılı, konuşurken gâh insanın ruhunu okşayan, gâh kükreyen bir Vali. Duruma göre yani. Devlet dairelerinde ilk sigara içme yasağını uygulayan adam. Ve bu yasağını bizzat denetleyerek kim olursa olsun 'Kulağını çekerim bak! Önce biz uyacağız ki halkımızda uysun' diyen biri. Kimseden korkmayan, devletin hantallaşmış yapısından kaynaklı uygulamaları 'Ben kaldırdım' diyebilecek kadar idealleri doğrultusunda gözü pek biri. Serdengeçti bir Vali. Recep Yazıcıoğlu...
Makam aracı belki de en az yakıt harcayan biri. Kullanmazdı ki gerekmedikçe. İlk icraatı gereksiz kutlamaları kaldırmak, makam odası kapısını söktürmek oldu. Halka tamamen açık, bürokrasiden nefret eden biriydi. Gazeteler de icraatları ile manşet bir isimdi. Kaleye ilk misafirhaneyi yapacağı zaman, bu kayalıklar nasıl yol olacak diye fikrine karşı çıkılan bir Vali idi. Bugün devlet erkanı Tokat'a gittiğinde işte o binada misafir kalıyor. Bir kaç kez Tokat'a gittiğimde bizzat şahit oldum. Belediye otobüsünde ellerini düşmemek için askıdan tutan bu adama. Adam gibi adama. Çöp toplayan işçilere sabah caddede bizzat 'Günaydın' derdi. Bakkal belki de tedirgin olarak uzatırdı ekmek poşetini kendisine. Sonuçta Vali. Sıra dışı bir adam. Umumi restoranlarda alkolü yasakladı. Bizzat alkol isteyerek denetlemesini yaptı. Tezgah altından şişe çıkaran nice restoranlar kapandı. Vakit namazlarında şahit olmadım. Nerede kılardı namazını. Ama Cuma namazına Ali Paşa Camiine yaya gider, halk ile o kısa mesafede konuşur dinlerdi. Koruması yoktu yanında. İlçe ziyaretlerinde dahi kullanmazdı o ürkütücü, sadece ego tatmin eden konvoy illetini. Kimden korkacaktı ki. O halktı, halkta o...
Beyaz kısa bir jip vardı. Köylere onunla çıkar, okullar yaptırırdı. Köylü Vali gelmiş diye birden toplanırdı köy girişlerinde. Haber vermezdi çünkü. Kendi evi gibi çat kapı giderdi her yere. Halk kendinden saydı. Dördüncü Murat dedi O'na. Hiç bir şaibesi olmadı. O devletin hantal yapısı ile kavgalı biriydi.
Lakin bu düzen onu yedi yıllar önce, elim bir kaza da. Adnan Kahveci gibi, Eşref Bitlis gibi, Muhsin Yazıcıoğlu gibi.
Anlattıklarım tümüyle o günleri yaşayanlardan teyit edilebilecek olan şeylerdir. O sadece bir Vali değildi. O bir Serdengeçti idi.
Günümüz bürokrat ve siyasetçilere ithaf ediyorum. Benden söylemesi...
