Gecenin mehtabı sürerken yüzünün kızgın, kumsal tenine iklimi ender ve doğurgan bir coğrafyaya değer ellerin . Aslında bilinir demek çıkılmaz bir yolculuğu sürükler. Anlaşılmaz demek ise yine aynı gülün dikenine el sürer. Çünkü zıtların, içindeki haşinlik dağların doruklarından asla inmek istemez. Tabiat bunu böyle istemiştir istemsiz bile olsa. İçinde ki anlamlı hikmet bunu böyle anlaşılmaya mecbur kılmıştır. Birinin anlamı yada anlamsızlığı, her şey ikisinin varlığına yada yokluğuna bağlı Kılınmıştır. Her şey böyle işler.
Sevgiline, sevdiğim diyebilmekte ki ilk yolculuk, dokunmadan önce ki dikenleri, ellerine kazıyarak olmalıdır yada yüreğinin en derinine. Ulaşmak, ulaşamamanın sırlı yolculuğunun içinde ki serüvende saklanmıştır bunu bilmelisin. Dikenler batırmadan ellerine gülü nasıl tutacaksın, incitmeden. Yoksa dikenleri kırpacak mısın..? Sakın..! diyelim, sen zaten biliyorsun. Yüreğine bıraktığın her anlamlı diken içindeki gülleri besleyecektir. Hatta bir gülü değerli kılan şey gibi, sende aynısı olacaksın. Allah diye, deyu ettiğin her şey, birer güldür, anlamlı birer antika gibi değerli ve kutsaldır. . Sakın ola incitmeyesin tutmak istediğin gülü..? Güllerini. Oysa yaradan bilmez miydi..? Kırpık güller yaratmayı...
Düşünsene, her seherin huzurlu ötüşlerinde ki sevdalardan, Şark Aşıklarını.. Dokunmaya veya dokundurmaya dayanmaz dı yürekleri. Çünkü tatlı bir sevinç ve huzurdu bu. Aynen öylede kırpmadan dokunmalısın sende. İçim deme, içerim demen daha anlamlı kılar içerinde bulunan heyecanı ve incitmez gülün masum ve asil duruşunu. Şimdi, Hazinelerin seni bekler iken, neden uzak durmalısın..? Onlar, ellerine tutuşturdukları güller ile bekliyorlar seni, kırpılmamış güller ile. Bunu biliyor muydun.? Ona ulaş lütfen bekletme. Çünkü o sensin.. Seni bekleyen içindeki sen. Koş ona doğru. Adres mi dedin..? Şaşırmadım.. Geceler bekliyor seni o zaman. Hadi bakalım inanıyorum sana. Seni yaradan da orda, sende oradasın hadi bul onu.
Çıktın mı yola..?