Kişi işini yaparken sevdiği için yapabilir. İşi olduğu için yapabilir. Başka yapacak bir işi olmadığı için yapabilir. Maaş aldığı için yapabilir. Aç kalmamak için yapabilir… Bu liste uzar gider.
İşim icabı çalışanlarım var. Yıllardır bu işi yapıyorlar. Yemek yapmak, çay yapmak, bulaşık yıkamak, süpürmek, silmek gibi sadece fiziksel güç gerektiren işler. Sadece fiziksel güç diyorum çünkü bazı işler var ki hem fiziksel hem bilgi gücü istiyor .
Bir doktor ameliyat yaparken hem saatlerce ayakta kalıp hem de hastasının hayatını riske atmamak için pür dikkat kesiliyor. Haftosunu zorunlu olmadığım halde çalışanlarımı ziyaret ettim. Başta eğitimli dediğim grup olmak üzere hemen hepsi gayriciddi bir vaziyetteydi.
Sorumlu kişi yasak olduğu halde misafir getirmiş.
Aşçı mutfağı açık bırakmış, kendisi ortada yok. Açıkta kalmış, etrafında sinekler uçuşan yiyecekleri hiç söylemiyorum bile. Bu söylediklerimi yapanların içinde üniversite mezunu da var, ilkokul mezunu da. Maalesef bizim ülkemizde eğitimlisi de eğitimsizi de aynı.
Yurt dışına çıktığım zaman gözlemlediğim, insanlar ciddiyetle işini yapıyor. Farkı havalimanında görüyorsun. Bizim ülkemizde havalimanında çalışanlar ya yerinde yok ya sigara içmeye gitmiş ya da sakız çiğniyor. Yurt dışında sadece işine odaklanmış, işini ciddiyetle yapan insanlar vardı.
Bu yazdıklarım işini layıkıyla yapanları kapsamıyor. Benim takıldığım koca koca insanlar karşılığında para aldıkları halde neden bu kadar isteksizler işini yaparken. Sürekli bir mızırdanma, şikayet, oflama poflama… Sanki karşılıksız zoraki iş yapıyorlarmış gibi hep bir savsaklama hep bir şikayet.
Belki bizim gibi dünyanın başka ülkelerinde de yaşanıyordur bu durum. Ben bunu eğitimsizlik, geri kalmışlıkla açıklıyorum kendimce. Tabi bir de yaptırım olmamasına bağlıyorum. Çalışanlarımız işini aksattığında ceza sistemi devreye girmiyor. Herhangi bir yaptırım uyguladığımızda da adamın varsa bir şekilde yırtıyorsun. Evet bu böyle doğruya doğru.