Merhaba canım sevdiğim merhaba.
Sen gideli buraların tadı kalmamış.
Boşaymış emekler boşaymış çaba.
Hiçbir edilenin adı kalmamış.
Acı acı gülüyorum ağlanacak halimize. Biz insanoğlu çok nankörüz. Unuturuz yapılan tüm iyilikleri. Tıpkı Rabbimizin verdiği nimetleri unuttuğumuz gibi. Dünya hayatı çok tatlı gelir nefsimize, bir gram tat için hayatı zindan ederiz bir birimize. Acı günlerimizde tatlı bir sohbet ararız yanı başımızda. İyi günlerimizde yok sayarız iyi insanları karşımızda. Aslında hiç kimse iyilik meleği değil, insandan bir dost ararız yanımızda. Kötü gün dostu dediğimiz o iyi insanları!
Gençliğimiz mücadele meydanların da geçti. Kimi zaman ağabey olduk, kimi zaman kardeş, kimi zaman evlat olduk, kimi zaman ebeveyn, kimileriyle dost kimileriyle ahbap olduk, kimilerinin gözyaşı, kimilerinin sevinci neşesi olduk, başörtüsü dedik, din dedik, mazlum dedik mağdur dedik, kimileriyle ağladık kimileriyle güldük ama hep bir yerlerde hep birileriyle olduk. Hep beklediler hep beklenildik hiç beklemedik. Hiç beklenmediğimiz yerden de vurulduk.
Bir serzeniş, bir şikâyet, darılma gücenme cümleleri değil bunlar hiç şüphesiz. Lakin insanız, unutmuyoruz unutamıyoruz bazı gerçeklikleri. Yapılanlar Allah rızası için deyip sabır yudumluyoruz acılarımızın üstüne. Kırık gönül kapısına yama yapıyoruz eklenen yeni acıları. Gönül kapısını sağlam tutup mutlu görünmeye çalışıyoruz soğuk yüzler yüreğimize ilişmesin diye. Artık ne acılara ne de başka yaralara dayanacak takat kalmadı yaralı yüreğimde.
Boş ver diyorum bazen boş ver yüreğim, senden sana geriye ne kaldı ki? Göz pınarların bile kurudu artık ıslatmıyor gönlünü. Hani demişler ya, yap iyiliği at denize balık bilmezse Halık bilir diye, kaçmak lazım bilgiyi verene, iltica etmek gerek yüce bilene. İyi günlerin mutlu insanları bütün kapıları kapatsa ne gam, O’nun kapısı her daim açık el açıp gelene. Anladın sen gönül, ne kahve istiyorsun ne kahvehane, sen dosta gitmek istiyorsun acılar bahane. Hayatta hiç kimseye kapılarını kapatmadın artık istirahat kapsındasın, kapat çile kapısını girmesin o vefasızlar.
Ömür dediğin ne ki, gönül eğlendirme nefsi oyalamadan ibaret, gerisi teferruat. Malayani hiçbir söze pirim verme, hepsini kaldır at. Bir daha ele geçmeyecek bitmez sandığın bu hayat.
Haydi kalın sağlıcakla, selam ve dua ile….
