Ahlaksızlık bütün dünya da diz boyu. Bizim gibi %99’u Müslüman olduğu iddia edilen ülkelerde Allah var ahlak yerlerde sürünüyor. Böyle bir dünya da hiç kimse huzur beklemesin.
Evet, yine trt-2 de izlediğim bir filmden bahsediyorum. Çalışmak için iyi bir gün arayan adamın hikayesi. Orijinal adı “Good Day’s Work”, Slovan yönetmen Martin Turk’un yaptığı Bosna Hersek filmi.
Uzun süredir işsiz olan Armin umutsuzca iş aramaktadır. Eşi Jasmine hamile oğlu Edin okulda sorun yaşamakta. Nihayet bir okulda hademelik için iş görüşmesine çağırılır. Fakat arabası arızalandığı için yürüyerek gitmek zorundadır. Bu esnadan trafik kazasına şahit olur. Polis, ambulans derken iş görüşmesine geç kalır ve iş başkasına verilir. Jasmina’ya son başarısızlığını haber veremeden başka bir iş teklifi alır. Bu sefer ki iş bir mezbaha da kasaplık. Fakat midesi kaldırmadığı için yapamaz. Bu durumda güvenlik görevlisi olarak görev verilir. Çalışanların organize bir şekilde el altından et satarak haksız kazanç elde ettiğini patrona söyler ama kimseyi inandıramaz, buradaki işinden de olur. İkinci çocuğu da bir yaşlarına geldiğin de kendisini hapishane de ziyarete geldiklerinde film bitiyor. Tavsiye ederim.
Filmi izlerken dürüst olmanın cezalandırıldığı ülkemde kaç tane iş değiştirdiğim gözümün önüne geldi. Askerden yeni gelmişim. Ostimde bir boya fabrikasına işe alındım. Sahipleri abdestinde namazında milli görüşçü adamlar. Fabrika bana emanet ve nerede fire verip zarar ettiklerini görmek istiyorlar. Aynen hikayede olduğu gibi çalışanlar organize bir şekilde kendilerine ek gelir sağlıyorlar. Durumu patronlara bildirdim, ilk önce aşçı geldi elinde bıçakla beni tehdit etmeye. Sonra da usta başı işi bıraktı. Kovulmadım ama aşçı neyse de usta başına karışmamam söylendi. Makarna fabrikasının kalite kontrol laboratuvarında iş bulup ayrıldım oradan.
Makarna da her şey çok iyi başlamıştı. Benden sonra birkaç eleman daha aldılar yanıma. ODTÜ mezunu kimya mühendisi şef işimden ve çalışmamdan çok memnundu. Bir gün beni yanına çağırıp sadece ikindi namazı mı kıldığımı sordu. Tabi ki hayır, günde beş vaktin hepsini dedim. Sadece ikindi namazı için izin istememden işkillenmiş hanımefendi. Sabah namazını evde kılıp çıkıyorum, öğlen yemek molasından yararlanıyorum. İkindi iş saatine denk geldiği için sizden izin alıyorum, diğerlerinde zaten evde oluyorum dedim. Bir mühlet sonra tekrar çağırdı benimle çalışamayacağını söyledi. Sebebini sordum, namaz kıldığın neyse de arkadaşlarını da buna ikna ediyorsun demek oldu cevabı ve işten ayrıldım.
Emekli olduğum son işimde yaşadıklarımı varın siz tahmin edin. Çünkü burası bir devlet kurumuydu. Kovulmadım, sabredip işi de bırakmadım. Çünkü sorumlu olduğum bir ailem ve çocuklarım vardı. Ama hiçbir haktan da yararlandırılmadım. Böylesi ahlaki yozlaşmanın diz boyu olduğu dünya da konunun siyasi hayata yansımalarını da inşallah yazının ikinci bölümünde değerlendirelim.
Haydi kalın sağlıcakla, selem ve dua ile…
