Sen gideli buraların tadı kalmamış.
Boşaymış emekler boşaymış çaba.
Hiçbir edilenin adı kalmamış.
Filistin ve Gazze’den hiç bahsetmediğimi, yazı yazmadığımı düşünenler varmış.
Yarının ne getireceğini hiç kimse bilemez ama biz geçmişte neler yaşadığımızı çok iyi biliyoruz. Bu yüzden birçok öngörülerimiz vardı ve bunları yıllardır dile getirip paylaştık.
Dünün sokakta salya sümük oyun oynayan bebelerinin bugün Gazze için döktükleri timsah gözyaşlarıyla bize racon kesmelerine ancak gülüp geçiyorum.
Filistin davası 7 ekimde başlamadı, benim yaşımdan bile eski serüveni var bu davanın. Lakin gençlik yıllarımızda tanıklık ettiğimiz birçok olaylar vardı ve biz sadece tanıklıkla kalmadık iman, İslam davası için Kızılay meydanın da renkli tazyikli suyla defalarca ıslandık bu uğurda.
Mesela Filistin davasının en cesur kadını Leyla Halid’i bugün ki yetmelerini hiç biri bilmez. 1969 da Amerikan uçağını kaçırıp Şam’a indirmiş 45 gün rehin kaldıktan sonra esir takasıyla serbest kalmıştır. Aynı zamanda tıp okuyan Halid ikinci uçağı kaçırabilmek için burun ve çenesinden 6 adet ameliyat geçirmiş, ameliyat esnasında genel anestezi uygulanmasına da izin vermeyecek kadar cesur bir filistinliydi. (2003 de İsrail buldozerlerinin ezdiği ABD vatandaşı Rachel Corrie’yi de unutmamak lazım.)
Sebebini her ne kadar “Filistin’nin tanınması” olarak açıklasa da asıl neden bugünlerde de sık sık dile getirilen 1967 Arap-İsrail savaşıdır. Bu savaşta Arap birliği kaybetti, İsrail’in Filistin işgal planının da önü iyice açılmış oldu.
Gerçekte ise İsrail’in şımarıklık derecesinde iştahını kabartan dönemin Mısır devlet başkanı Enver Sedat oldu. Cemal Abdünnasır’ın 1970 de ölümünden sonra devlet başkanı oldu. 1973 Yom Kipir savaşından sonra 1975 de Soyvetler birliği ile ilişkiye kesen Sedat 1977’den itibaren iyi ilişkiler geliştirdi. 1980 de ABD’nin arabuluculuğunda Camp David sözleşmesini imzaladı. Bu anlaşmayla İsrail 6 gün savaşlarında aldığı Sina yarımadasını Mısır’a geri verdi. Suriye’nin elinden çıkan Golon tepeleri İsrail de kaldı.
Bizim gençlik yıllarımıza denk gelen Mısır’daki Müslüman kardeşler hareketini kuran Hasan El Benna’nın kitaplarıyla tanıştığımız yıllardı. Filistin’in peyderpey parçalanması anlamına gelen anlaşmalara en büyük tepkiyi de Müslüman kardeşler veriyordu. Ordu da yüzbaşı rütbesindeki Halid El İslambuli 1981 yılındaki bağımsızlık kutlamaların da Sedat’a suikast düzenleyerek öldürdü.
Sedat’ın uygulamalarına Fisilistin cephesinden de tepkiler vardı. Sırf bu yüzden 1979 da 4 Filistrinli Mısırın Ankara büyük elçiliği binasına yaptığı baskında iki polis yaşamını yitirirken 7’si Türk 20 kişiyi rehin almışlardı. 22 yıl cezaevinde kaldıktan sonra serbest kalıp sınır dışı edildiler. Savunmalarını yapanda ilginçtir ki Deniz Gezmiş, Hüseyin İnan ve Yusuf Aslan’ın avukatı Halit Çelenk.
90’lı yıllarda da İsrail çok büyük zulümler yaparak adım adım bugünlere geldi. Kolları kırılan gençler, babasının arkasına saklanan çocuğun babayla birlikte katledildiği sahneler bugün ki gibi gözümüzün önünde. 7 Ekimde Hamas’ın yaptığı Filistin'in son çırpınışlarını dünyanın gözü önüne sermekten başka bir şey değil.
Geçmişte bu olanların çoğuna şahitlik ettik. Lakin bu süreçlere hiçbir zaman gereken tepkiler gösterilmediği için bugün İsrail dünyayı umursamıyor. Ne Lahey adalet divanını takıyor ne birleşmiş milletleri takıyor. Elinden ne geliyorsa değil ne biliyorsa onu yapıyor. Çünkü biliyor ki elinden gelmeyeni büyük şeytan ABD abisi eline veriyor.
Gelelim bizdekilere ve bizim yıllardır tespit edip uyarılar yaptığımız meselelere. Belki de işin en can alıcı noktası bura.
Sadece ben değil tabi ki, Adil Avaz 90’lı yıllarda yazdığı marşta, Müslümanlar “biraz öfkelenip ayağa kalksa, esir mi olurdu Mescidi Aksa” diye feryat ediyordu. Son zamanlar da bir de bizim mahalle mescit imamı Sezer Aydı kardeşim dualarında dile getiriyor zulüm gören İslam coğrafyasındaki ülkeleri. Filistin dayanışma platformu, Ankara İmam Hatipliler derneği ÖNDER ve Özgür-der en güçlü ses çıkaranlar arasında. Tabi bir de sosyal medya fenomenleri.
Siz hiç cemaatlerden, tarikatlardan böyle çıkışlar gördünüz mü? Göremezsiniz, çünkü onlar cennetten parsel kapma yarışındalar.
Peki ne oldu da bu hale geldik?
Batı kanadımız da demokrasi sevdası, Avrupa rüyasıyla kandırılıp oyalandık. Doğu kanadımız da ise Kadercilik anlayışıyla bedava cennet dağıtıp, hurilerle nurilerle kandırıldık.
Batı maceramız 1920ler de başladı, bu coğrafyanın kaderi o tarihlerde tayin edilmeye başlandı. Yaklaşık 80 yılımız onlara uyma, uyarlanma ayarlarıyla geçti. Uymadığımız, uymadığımızda da darbelerle uydurulmaya çalışıldık. Sadece bizde değil Osmanlı bakiyesi bütün suni devletlerde buna benzer süreçler yaşandı. Hepsinde de tek bir amaç vardı, İsrail'in bugün yaptığı soykırımlara zemin hazırlamak.
Avrupa birliğine girebilmek için çıkardığımız uyum yasaları birliğe girmemize yaramadı ama insanımızı zıvanadan çıkarmada çok etkili oldu. AB’nin fonladığı dernek, vakıf, LBGT gibi örgütler ve feminizm hareketleri başta aile kavramımızı yok ettiği gibi gelecek nesillerimizi de imandan, İslam'dan kopardı. Modern görünme uğruna, tek maaşla geçinemem kaygısıyla kadınlar iş hayatında erkelerden daha fazla yer almaya başladı, çocuklar başkalarının vicdanına terk edildi. Ev ekonomisine katkı için yola çıkıldı, bu uğruda çok yuvalar yıkıldı.
Yapay zeka ile birlikte gelecekte bir avuç ultra zengin tabaka hariç bütün dünya insansızlaştırılacağı senaryosunda bugün İsrail’in yaptıklarına rahmet okutacak cinsten olacağı kaçınılmaz bir son olarak önümüzde duruyor. Zaten ahlaksızlaştırılan insanlık robotlaşmıştı gelecekte yerlerini tamamen robotlar alacak.
Parça parça da olsa bendeniz hemen hemen bütün yazılarımda bunlara dikkat çekmiş, insanları uyarmıştım. Uydurma din ile uyutulan insanlar bu gerçekleri görüp inanmak yerine hayal dünyalarında kurguladıkları yalanlara inanmayı tercih ediyorlarsa benim bundan fazla yapacağım bir şey yok. Sağlığım el verdiği sürece yapılan protestolara, toplantı ve yürüyüşlere katılmaya çalışıyorum.
Biz mücadeleyi geleceğimizi kaybederek en büyük darbeyi yedik aslında. Yani ardımızda mücadelemizi anlayıp sürdürecek nesiller yetiştiremedik. Bu da bizim ayıbımız, olmayınca olmuyor. Eh artık yaşlanıyoruz da. Biz onlara bugünleri hazırladık, yarınlar onların eseri olacak. Öyle umut ediyorum ki ileride eserlerinden pişmanlık yaşamazlar.
Gayrı inanmıyorum sizin barışa.
Zirvenin doruğun hayrını görün.
Yalın adımlarım döndü karışa.
Çizmenin çarığın hayrını görün.
Hadi kalın sağlıcakla, selam ve dua ile....
